02.05.2011, 09:18

ŞEHRİN PANORAMASI

İsmail Hayal

Gümüşhane’yi dışarıda tanıtamamak ve haritada Gümüşhane’yi bulamamak sendromu bir zamanlar Gümüşhane öğrenci il temsilcimizin Ankara’da başına gelen en trajikomik hadiseydi. Ve bu içler acısı durum en baştakinden en sondakine kadar hepimizin ortak meselesi ve vebalidir.

“Ait olduğumuz topraklar için ne yaptık” sorgulamasında beyin patlatamayanlar gelinen bu noktada “Gümüşhaneli olmak” vebalı olmak misali hep uzak durdular bu şehirden ve değerlerinden.

Ait olduğu asra hükmeden ve padişahlara ders veren ve hizmetleriyle ufuklar açan en değerli hemşerimiz Ahmet Ziyaüddin Gümüşhanevi Hazretlerinin torunu olabilmeyi de hak edemedik aslında. O yüzden 15 yılı aşkın süredir adını verdiğimiz Ahmet Ziyaüddin Gümüşhanevi Külliyesini bile henüz tamamlayamadık. Ve bu hayırlı işi sadece Hacı Ahmet Erkan Kocatürk’ün hasta omuzlarına yükleyiverdik.

Santa Yerleşkesi, Kadırga Yaylası, Zigana, Çakırgöl ve daha adını sayamayacağımız onca tarihi ve kültürel değerimizi komşu şehrin tapu kütük defterine yazdırdık.

En büyük değeri olan madenlerini az da olsa değerlendirebildiğimiz bu tarihi maden kenti yine himmete aç ve muhtaç bir haldedir. Gençliği işsizlik cenderesinde son derece perişandır. Madenleri işletenlerin şehre katma değeri çok az bir yekûn içermektedir.

Tek çaresi okumak olan Gümüşhaneli bu şehirde ufuk derdindedir. Gençlerimiz Kuşakkayaların ardını tahayyül edecek kuvveti yorgun bedenlerinde bulamamaktadır. Ancak yine de son yıllarda eğitim alanında yapılan devrim niteliğindeki sıçrayış ve istatiksel anlamdaki ivmeler yüz akımız olmaya devam etmektedir. Bu şehrin kurtuluşu sadece ve sadece eğitimle olacaktır.

Önlenemeyen göç furyası şehri adeta hayalet kent hükmüne sokmuştur. Fabrikası olmadığından bacası tütmeyen ender şehirlerden bir tanesidir. Erzurum, Erzincan ve Trabzon sacayağı arasında tarihin İpek Yolu kavşağında bulunan bu şehir ticari ve ekonomik anlamda yoklukları oynamaktadır. Esnafı siftah yapamadan kepenk kapatmakta dükkân kirasını emekli maaşıyla ancak ödeyebilmektedir. Üretici ürettiğinden muzdarip tüketici durumuna düşmüştür.

Ve Gümüşhaneliler Türkiye’nin en pahalı tüketimine maruz kalmakta, en fahiş kirayı ödemekte olmasına rağmen en karışık trafikle imtihan edilmektedir. Doğalgazı bir türlü evine bağlayamadığından olsa gerek bedava kömürün de etkisiyle hava ve çevre kirliliği ile adeta imtihan olmaktadır.

En sağlıksız suyu en pahalı fiyata içen başka bir il yoktur sanırım. Harşit Çayı’nın temizlenmesi ve ıslahı için yine Rabbimize sığınıyor ve bol yağmur göndermesini bekliyoruz. Kanalizasyon ve altyapı sorunlarının devasa bir hal aldığı bu şehirde iki cadde arasına sığdırılan kaderimizi değiştirme mecalinden de son derece uzağız.

Tek çaremiz eğitim ve dolayısıyla çiçeği burnunda ki Gümüşhane Üniversitemizin dallanarak büyümesi tek ümidimiz iken öğrenci yurdu, ev kirası, sosyal ve kültürel mekân ve aktivitelerin yetersizliği, şehrin öğrenciye bakış penceresi -evleri içki ve fuhuş mekânı yapanlar hariç- adeta belimizi bükmektedir.

Gümüşhane’de düşünen, düşündüğünü ifade edebilen ve yazabilen aydın kesiminin azlığı, az olmasına rağmen bunların desteklenmeyerek kösteklenmesi, var olanların da birbirileriyle polemikleri, okumanın ve dolayısıyla kitap satışlarının en düşük seviyelerde cereyan ettiği bu kentte nasıl bir yol haritası çizileceği de muammadan öteye gidememektedir.

Son zamanlarda türeyen ve adeta toplumun kangreni olan içki, uyuşturucu ve sigara alışkanlığı neticesinde dağılan yuvalar, boşanmalar, aile içi cinsel taciz ve şiddet, akran zorbalığı çığ gibi büyümektedir. İslami ve ahlaki hayattan uzak tutulan gençlerin zamanla geleneklerinden de kopması bu mahrum şehrin ister istemez panoraması olarak karşımıza çıkmaktadır.

O halde sen ben demeden ve bu şehir bizim ortak paydamızdır hesabından bu mahrum kente ve sorunlarına omuz vermemiz icap etmez mi?