Gardaş Bu Nasıl Sevdaymış...

Görü-yorum
Mali Müşavir Hıdır Daştan 

Memleket dendiğinde; kimi doğduğun yer der, kimi doyduğun yer.  Ben ne doğdum oralarda, ne de doydum ancak hep sevdim, hep aşk besledim. 

Bilen bilir, bilmeyen için Gümüşhane, insanı mert, dürüst, yardımsever ve zorlukları, engelleri her daim aşmış güzel insanların memleketidir. Bir kültür mozaiği olan Anadolu’nun incilerindendir Gümüşhane. Din, dil ve ırk ayrımı yapılmadan senelerce birlikte omuz omuza yaşamıştır insanlarımız. Karadenizin güneyindeki ilimiz Karadeniz coğrafi yapısına uygun arazileri olan ve Harşit ve Kelkit çayları ile hayat bulmuştur. 

Kuzeyde Kürtün, Torul ve Gümüşhane merkezi ve güneyde Şiran, Kelkit ve Köse ilçeleri bulunmaktadır. En zengin ve verimli toprakları olan Kelkit’te güneydedir, arazi yapısı gereği yokluğun yoksulluğun kol gezdiği Şiran’da güneyde. Ne zengini kibirlidir, böbürlenmeyi bilir, ne yoklukla mücadele eden köylerin kıt kanaat geçinen fakir köylüsü yokluğa pabuç bırakmamıştır. 

Üniversitesi eğitimim nedeniyle bir yanım Gümüşhane Merkez’dedir. Anne tarafından bereketli toprakları ile memleket tarım üretimine damga vurmuş memleketi etiyle, sütüyle, buğdayı fasülyesiyle doyuran Karadeniz’in Çukurova’sı Kelkit’liyim. Annemi de anne tarafından akrabalarımı da çok severim ancak içimdeki aidiyet duygusu hep Şiran’lı olduğumu söyler. 

Çocukluğumuzun ilk yılları yaz tatillerinde gidilen yerdi köyümüz. Öküz arabalarının iniltili sesinin içimizdeki derin izlerini mi anlatsam, eşeğin heybesinin iki yanındaki iki nurlu bebeği mi? Karaca’ya gidiyoruz derlerdi de Şiran’a ilçeye giderlerdi, eski adı olduğunu bilmez kafam karışırdı.
Kıraç ve kara sabanın bile giremediği fakirlik ve sefalet kokan adı tarla olan ancak bölüne bölüne arsaya dönmüş toprakları sevdamız oldu. Gidemediğimizde eksik kaldık, göremediğimizde nefessiz. İstanbul’da yeşermiş bir çınar olsak da kökümüz Gümüşhane’dir, dallarımız Şiran... 27.01.2017