Kuzeyin Oğlu

Bazı sesler vardır, yalnızca kulağımıza değil, ruhumuza dokunur. Bazı insanlar vardır, yalnızca yaşadıkları döneme değil, nesillere iz bırakır. Volkan Konak, işte
böyle bir insan ve sanatçıydı. Şimdi, Karadeniz’in dalgaları bir başka hüzünle çarpıyor kıyılara. O, bu dünyadan göçtü ama ardında silinmeyecek bir miras bıraktı.Karadeniz’in hırçın dalgaları gibi coşkulu, dağlarının zirvesi kadar heybetli bir
sesi artık aramızda değil. Volkan Konak, sadece bir sanatçı değildi; Anadolu’nun vicdanı, mertliğin ve cesaretin sesi, yüreği sevgiyle çarpan samimi bir vatansever, iyi bir Atatürkçü
önemli bir halk ozanıydı. Onu dinleyen herkes, Karadeniz’in dalgalarını notalarında hisseder, türküleriyle geçmişine, özüne yolculuk ederdi. Şimdi ise onun türkülerini dinlerken
gözlerimiz nemli, yüreğimiz burkuluyor.

Serde Karadenizlilik olunca etkilenmemek elde değil. Bu hafta köşemde yazmak istedim. O’nu Eskişehir’de her konser verdiğinde dinlemeye giderdim. En son,
2022 yılında Seyitgazi ilçesinin düşman işgalinden kurtuluşunun 100. yılı anısına gelmişti. İlçe merkezindeki okullar bölgesinde o gün on binlerce hayranına unutulmaz bir gece yaşatmıştı. Sahneye çıktığında, binlerce insan onun sesine eşlik ederken içtenlikle şöyle demişti: “Anadolu kültürüne çok vurgunum. Toprağına çok güveniyorum. Toprak
insanı da vefalı olur...”

Ne büyük bir vefa örneğiydi onun yaşamı…Bazıları gibi yalnızca sözlerinde değil, eylemlerinde de vefalıydı. Özelliklebabasız çocukların eğitimine verdiği destekle tanınırdı. Kendi ifadesiyle “o çocuklara baba olamam ama amca olabilirim” diyerek cömertliğini herkese gösterdi.
Ömrü vefa etseydi seneye 100 öğrencinin eğitim masraflarını karşılayacaktı.

Dolayısıyla reklam yapmadan yakın zamanda açıkladığı gibi sessizce, hiçbir
gösterişe girmeden birçok çocuğun eğitim masraflarını üstlendi. Birçoğu onun
sayesinde okuyup meslek sahibi oldu.

Çünkü Kuzeyin Oğlu sadece Karadenizin değil, tüm Anadolunun evlatlarını
kendi çocukları gibi görüyordu.Volkan Konak, sadece sanatının gücüyle değil, yüreğinin büyüklüğüyle de öne çıkıyordu. Hayatında gösterişe, şatafata yer yoktu. Onun tek serveti,mutlu bir
aile yuvası ve türküleriydi. Bir çok sanatçının aksine “gömlek değiştirir gibi eş değiştirmeyen” örnek bir aile reisiydi. Eşine olan sadakatine bakarmısınız. 1992 yılında maddi imkansızlıklar nedeniyle düğün yapamadığı hayat arkadaşına tam31 yıl sonra gelinlik giydirerek evlilik yıl dönümünde düğün yapmış örnek bir
insandı.

Yukarıda da söylediğimiz gibi maddiyatı hiçbir zaman önemsemedi.“Biriktirdiğin değil, paylaştığın senindir. El gibi çıplak geldik bu dünyaya, el
gibi çıplak gideceğiz…” derken, aslında 58 yıllık ömrünün en büyük dersini veriyordu. O, mal mülk peşinde koşmadı; servetini değil, sevgisini paylaştı.
Şimdi o gitti, ama ardında binlerce anı, milyonların diline dolanan türküler ve bir insanlık mirası bıraktı. Sahnedeki duruşu, şarkıları arasında anlattığı yaşanmış hikayeler ile bizleri güldüren ve düşündüren Volkan Konak yok artık aramızda.

Dillere pelesenk Cerrahpaşa; Mimoza Çiçeğim;Yarim Yarim  ve daha
nice eserleri artık yetim. Ama inanıyorum ki onun sesi hiç susmayacak. Şarkıları Karadeniz’in dalgalarında, Zigana dağının zirvelerinde yankılanacak, yüreklerde yaşamaya
devam edecek. Ne mutlu ki böyle güzel bir iz bıraktı bu dünyada… Ne mutlu ki, sadece sesiyle
değil, insanlığıyla da anılacak…
Mekanın cennet olsun, Kuzeyin Oğlu…