İnsan

İnsan bir ağaç misali varlıktır anlayana.Toprağa düşen tohum toprağa teslim olmaz ise  kuruyup yok olmaya mahkumdur.Her canlının rızkını veren Allah insanın rızkını iki şekilde verir.Birincisi dünyevi diğeri ise manevi .İnsan bu rızkını kullanış şekline göre  kul olur.Dünyevi rızık ağacın toprak üstünde kalan kısmının beslenmesi gibidir. Ağacın toprak altında kalan kısmı köktür.Köksüz bir ağacın her halükarda  kuruyup çürüdüğünü görürürsünüz. Maneviyat insan için ağacın kökü gibidir.
Ağaç ,güneşin ışığını, toprağın gübresini, yağmurun suyunu alarak yaşamını devam ettirir.Kökü olan ağaç gövdesin-
den kesilse bile yeniden filizlenir.Yaşama  devam eder.Fakat kökünden sökülen ağaç odun olmaktan öteye gidemez. So-nuçta odun yanmaya mahkumdur.İnsan yaşadığı hayatta maneviyattan mahrum- sa insani değerlerini kaybeder.İçten içe çürüyen ; meyvesiz veya meyvesi zehirli  faydasız  bir ağaç olduğu için  odun niyetine kesilir. İnsan ise maneviyatsız ya zalim olur yada zararlı davranışları yüzünden yalnızlaşır.Kendi kendini çürütür.Ya suç işler yada intihar eder.Her halukarda ağaç gibi kendini ateşe mahkum eder. İnsan kökünü toprağa bağlayan ağaç gibi maneviyatına sarılırsa meyvesi ve kendisi değerli ağaç gibi korunur . Sağlıklı ağaçlar nasıl, nitelikli ormanları oluşturursa, maneviyatı yüksek insanların olduğu toplumlarda, huzurlu ve yaşanabilir toplumlar olur.Nasıl bir toplumda yaşamaya kendinizi layık görüyorsanız o topluma uygun birey olunuz veya bireyler yetiştirin.Dünya cennet ve cehennemin kazanıldığı bir pazardır.Zarar etmekte kar etmekte size bağlı.Bize düşen sizi düşünmeye sevketmektir.Bu da bize Allahın bildiğiniz kadarını öğretmeniz farzdır emridir!

Servet Yalçın 14-03-2018