07.04.2011, 09:48

AFETLERE HAZIR MIYIZ?

İsmail Hayal

AFETLERE HAZIR MIYIZ?

2011 yılına damgasını vuran olayların en başında gelen; şüphesiz Japonya Depremi ve Tsunamisidir. Japonya'nın kuzeydoğusunda 11 Mart'ta meydana gelen deprem ve tsunami felaketlerinin ardından tüm gözlerin çevrildiği bu ülkenin metaneti, sağduyusu ve verdikleri insani mesajlar şüphesiz hepimizi derinden etkiledi. Rahmetli Barış Manço ile kurulan dostluk köprüleri sonrasında Japonya adeta kardeş ülkemiz haline gelmişti.

Türkiye olarak tarih boyunca Erzurum, Erzincan ve Körfez Depremlerini yaşayan milletimiz en bariz biçimde de görüldüğü gibi hem bina olarak, hem psikolojik olarak ve hem de bilinç olarak felaketlere karşı hazır değiliz.

Her felaket sonrası geçmişi hemen unutup felaketlerden ders almamamız bize has hasletimiz olsa gerek. Yine fay hattına bina yapmanın peşindeyiz. Yine çimentodan, demirden çalmanın hesabını yapıyoruz.

Ama Japonya öyle mi? Hiroşima ve Nagasaki’ye atılan atom bombası ardından yeniden ihya edilen ülke asrın felaketi diyebileceğimiz Tsunami sonrasında yine en yakın zamanda yaralarını saracak ve hayata kaldığı yerden devam edecektir.

Her felaket aslında bir ibret vesikasıdır. Yapmamamız gerekenleri gösteren bir fırsatlar çetelesidir. Hayır içinde şer, şer içinde de hayır bulunabileceğini gösterme açısından bir ibretlik ders niteliğindedir.

Japonya bu halde bile değişik açılardan ve davranış özelliklerinden ötürü adeta tüm dünyaya ve insanlığa birer mesaj vermişlerdir. Peki, nedir bu mesajlar hep birlikte bakalım;

1. AĞIRBAŞLILIK: olay anında ve sonrasında hiçbir dövünme ya da aşırı hareketlerle ızdırap ifade etme görüntüsü yok. Üzüntünün kendisi yüceltildi.

2. ONUR: Su ve yiyecek kuyruklarındaki disiplin. Hiçbir kaba söz ya da sert el kol hareketi yok. Sakinlikleri takdire ve övgüye değer.

3. YETENEK: Mimarlık alanında yetenekleri tartışılmaz. Koca binalar sallandı ama yıkılan olmadı.

4. ERDEM: İnsanlar sadece o anda ihtiyaçları olan şeyleri satın aldılar, herkes bir şeyler alabilsin diye. Bencillik lügatlerinde bile yok.

5. DÜZEN: Hiçbir dükkân yağmalanmadı. Yollarda korna çalmak, hatalı sollamak yok. Sadece anlayışlı tavırlar hep ön planda.

6. FEDAKÂRLIK: Elli kadar çalışan deniz suyu pompalamak için nükleer reaktörlerin içinde kaldı. Sorarım sizlere bunların fedakârlıklarının karşılığı nasıl ödenebilir?

7. DUYARLILIK: Lokantalar fiyatlarında indirim yaptı. Korunmayan bir bankamatiğe hiç kimse saldırmadı. Güçlüler zayıflara baktı.

8. EĞİTİM: Yaşlılar ve çocuklar dâhil herkes ne yapacağını tam olarak biliyordu ve aynen de uyguladılar.

9. MEDYA: Gazete ve televizyonlarında kendilerini mükemmel bir şekilde dizginlediler. Aptalca konuşan muhabirler ve spikerler yoktu. Sadece sakin bir şekilde yapılan habercilik. En önemlisi de, durumdan faydalanarak kolay yoldan kendine pay çıkarmaya çalışan politikacılar yoktu.

10. VİCDAN: Bir mağazada elektrikler kesildiğinde, insanlar aldıkları şeyleri tekrar raflarına koydular ve sessiz bir şekilde çıktılar.

Maziye şöyle bir baktığımızda yurdumuzda meydana gelen felaketler sonrasında yağmalanan dükkânlar, enkaz içinde aranan para, altın ve benzeri kıymetli şeyler. Gıda, barınma ve diğer ihtiyaç maddelerine yapılan fahiş zamlar. Demir ve çimentodan çalınması neticesinde kâğıt misali dökülen binalar. Üçkâğıtçı müteahhitler. Ve daha neler neler. Yüzde 99’u Müslüman olan yurdumun ve tüm dünya devletlerinin; ülkeleri dev bir afete uğramış durumdaki Japonya’dan ve Japon vatandaşlarından öğrenecekleri ve alacakları çok dersler var. Japonyalı kardeşlerimize geçmiş olsun diyor acılarını paylaşıyoruz.

Aslında en çok bizim üzerinde düşünüp tartışmamız lâzım. O kadar büyük bir felâket yaşadılar, görüntülerde başı kesik tavuk gibi sağa sola saldırırcasına koşuşan yok. Salya sümük ağlaşıp “Nerede devlet? Yardım isteriz, şunu isteriz, bunu isteriz” diye cazgırlık eden yok. Yardım dağıtım noktalarına saldıran yok. Raflarında çok sınırlı miktarda mal kalmış olduğunu bilmelerine karşın dükkânlar önündeki kuyrukları bozup da cam çerçeve kırarcasına kapılara saldıran da yok. Ve tüm Batı dünyasını en çok şaşırtıp tartıştıran durum, henüz yağmalamanın görülmemesi.