İTHAF OLUNUR

“Ağanın eli öpülmez” derler.
Neden? Nedeni diyene ait, merak edene de zaman öğretir.
Öptüler işte!
Sadece elini mi? Yüzünü, gözünü… 
Öpülmezmiş. Öptüler, görenler oldu.
Siyasi Tarih’e göre temel üretim sistemler silsilesinde ağalık nerede yuvalanıyor bakalım.
İlkel komünal sistem, kölelik, feodal sistem, kapitalist sistem, sosyalist sistem, komünist sistem ve kaos diye sıralanır.Feodal sistem kapitalist sistemin öncesi, evresi de denebilir.
Ağalık feodal sistemde peydah olur, güçlenir. Ağa; “Köy Ağası.”
Toprağın, suyun tek elde tutulup güç, baskı unsuru, yaptırım aracı olarak kullanılmasına meydan veren sistemin ete kemiğe bürünmüş şeklidir; Köy Ağa’sı.
Türkiye’de sinemaya bir dönem yön veren, biçimlendiren kimdir? “Köy Ağa’sı.”
Yeşilçam melodram sinemasının ana besler damarı olduğu o dönem, 1950’lerde başlar. 
Sonra.
Sonrası, “Eğilim” “meyil” gibi türevlerin kişilere eklendiği, yapıştığı süreçtir.
Yani daha doğrusu size bir haller olmaya başlar. Kendinizi “bir şey” sanırsınız. Mal mülk edinirsiniz. “Size ait”, “Sizin nezdinizde”, “size münhasıran” gibi sarmallarınız olur.
O arada Ağa’ya no’lur? O da boş duracak değil ya! Kıpraşır. Hareket eder. Kılık değiştirir. Bıyıklarını keser, saç ektirir. Ensesine Amerikan tıraşı yaptırıp, önlerini de yana tarar ama tarağı hafiften geriye yatırır. Alnın üstü tereklenir. İri taneli kehribar tespih sandığın felemitine kaldırılır. Elinde viski bardağı, ayağında İtalyan ayakkabısı, çorabında, gömleğinde adının soyadının nişanesi bulunur. Kravat takar; iğneli. Berberi ofisine gelir. Sekreterleri, danışmanları, iç denetçisi, satın alma uzmanı, hem ajan hem muhasebecisi, genel müdürü ona bağlı altı tane daha genel müdür yardımcısı emrinde el pençe divan durur. İnsandaki kişiselleşme eğiliminin başına geçer bu sefer; Ağa.
Yer değiştirir. Yekpareleşir. Gözenin başını tutmakla suyun zapt edilemeyeceğinin az çok farkındadır. Çünkü yeraltından gelen su, yön değiştirip başka taraflara akar. Başında oturduğu gözeden oluk oluk akan su çıl çıla dönünce gardını alır Ağa; şirketleşir. Bu sefer tüm sulara el atar. Şimdi gözelerin tamamı elinin altındadır. Sadece köyün değil, kasabanın, kentin, coğrafyanın, ülkenin, hatta uluslararası sulardadır. “Ağa Şirketler Topluluğu” olur. Yeraltından çıkan ne varsa bünyesine katar. Siyaset, din, ticaret, medya ne bulursa dört bir koldan kuşatır, kıskacına alır. Kendi geçmişine uzak bir resme bakar gibi bakan, kendi kültürünü, tarihini zorla sorgulatan, o kendini “bir şey” sananların durumunu düşünsenize; ne tarafa dönse, “şirket-devlet Ağa.” Toplumsal değişim için bilimsel çalışmalar yerine, Ağa’nın insafına kalır. Büyükler, “Ağanın eli öpülmez” derler. Öptüler. Gördüler. Zamanın; iyileştiremeyip, hafifletemeyip, unutturamayıp sadece öğrettiğini.
Sevim Dabağ
[email protected]