TORUL GÖZLEMLERİM

Bayram Münasebetiyle 10 gün Torul'da kaldım. Güzel ilçemde geçirdiğim 10 gün de gözlemledim ki 2000 ile 2012 yılları arasında ki 12 yıllık sürede şehir merkezinde hiç bir şey değişmemiş. Her şey aynı. Sadece birkaç kahvehane ve bir kaç küçük marketin yeri değişmiş. Kaldırımlar dökülüyor. Hele birde yağmur yağarsa yürüyenin vay haline. Yollar patates tarlası gibi. Düzgün olan yerlerde hep yama. Hani demiş ya Almanlar ‘asfaltı biz icat ettik yamayı Türkler’ harbiden de öyle. Bu sadece Torul’a has bir şey değil bütün Türkiye’de böyle. Merkezde ki güzelim tarihi köprü bakımsızlıktan harabeye dönmüş. Hatta asfaltlana asfaltlana yanda ki korkuluklar bitmiş. İnsan yürümeye korkuyor. Terminal mevkiinde yapılan 3. köprü belediye sınırları dahilin de olduğu için istimlak edilmesi gereken yerler istimlak edilip köprü ulaşıma açılmamış. Ne bekleniyor bilmiyoruz. Hayvan pazarı desen aynı, insan bile girmez. Sodes projesi ile yapılan parkların durumu da içler acısı. Pislikten girilmiyor. Çocuğu olanlar lütfen dikkat edin hastanelerden çıkamayabilirsiniz. 

Hanımınla veya bir kız arkadaşınla sokakta yürümek mümkün değil, çünkü kaldırımlar kahvehanelerin istilasına uğramış. Kaldırım diye bir şey kalmamış. Poposunun altına bir sandalye alan kaldırıma atmış postu, insanların kaldırımlardan yürümesi mümkün değil. Birde guruplar halinde sohbetler oluyor ki evlere şenlik, neredeyse arabalar bile yoldan gecemeyecek hale geliyor. Sadece kahvehaneler değil marketler bakkallar hepsi vatandaşın rahatca yürümesi için yapılan kaldırımları işgal etmiş vatandaşın huzurunu gasp etmişler. Bütün bunları gören yetkililerde buna göz yumuyor. Hadi Belediye Başkanı oy kaygısıyla buna göz yumuyor. Bu sokaklardan Kaymakam, Savcı, Emniyet amiri hiç mi geçmedi. Neden bunu kendi aralarında konuşup vatandaşın yolunu kesenleri uyarma gereği duymuyor.

Şimdi buradan yeni göreve başlamış Torul Kaymakamımız Sayın Recai KARAL a hoş geldin diyor bu konuları öncelikle halletmesini bekliyoruz.