NİNEM VE ALMANYA DAKİ OĞLU

Sevgili Gümüşhanenin Sesi Gazetesi okuyucularımız sizlere bu yazımda köyümün ninesinden dedesine Anadolu da ne kadar nine dede varsa hepsinin evlat hasretinden bahsetmek isterim.Evlatlarını hangi güçlükler ile yetiştirdiğini çok iyi bilen bir aileyiz toplum olarak.Köylerde iş aş bulamayan gençler soluğu büyük şehirlerde ve hatta başka ülkelerde aldılar. Almanya'dan, Fransaya dünyanın bir çok ülkesine hemşerilerimiz göç etmiş ekmek paralarını kazanmaya çalışmaktadır. Göç eden insanlarımız geçimlerini bir şekilde sağlamış ve hayatlarına devam etmekte.Bir de fotoğrafın başka bir açısına dikkat çekelim.Köyünde kalan anneleri nineleri kısacası ataları tek başına kalmışlar.Çocukları sene de 15-20 gün izinlerinde fırsat bulabilirlerse ekonomileri de uygunsa memlekete ziyarete gelebiliyor analarını babalarını ziyaret ediyorlar. Ya imkanları yoksa veyahut özünü unutmuş köyü küçük görmüş doğduğu yeri unutmuş bir evlat ise köydeki babanın dedenin vay haline. Varsa elinde çocuğunun bir fotoğrafı ona bakıp hatıralarını anımsayarak hasret gidermeye çalışıyorlar. Teknoloji çok ilerledi artık internet üzerinden dünyanın her yerinden insanlar birbirleri ile görüntülü olarak konuşabiliyorlar.Peki şöyle bir soru soralım. Ülkemizde özellikle köylerde internet varmı varsa ninelerimiz dedelerimiz bu teknolojiden haberdar veya kullanabiliyor mu? maalesef hayır.

Şöyle bir haykırış ta bulunmak istiyorum, yöneticilerimiz SODES projeleri kapsamında saçma sapan anlamsız projeler ile birilerinin para kazanmalarına vesile olacaklarına güzel hizmetlere vesile olmalarını dilerim. Bu konuda bir örnek vermek gerekirse işte anlattığım konuyla tamda alakalı olan bir proje. Sodes projesi kapsamında mobil bir araç alınarak bilgisayar ve internet gibi bütün donanımlarının sağlandığı bir araç ile Gümüşhane yi köy köy gezerek çocuklarının yıllardır beklide sesini bile duymayan annelerin ninelerin çocukları ile görüntülü konuşmasına vesile olsalar güzel olmazmı. Almanya dan kalkıp Gümüşhane ye köyüne gelemeyen kardeşlerimizin sanal da olsa annesini görmesi sesini duyması güzel olurdu. Evladını görmeyen sesini duyamayan babalar dedeler kalmasın. Akrabalığın sosyal ilişkilerin yok olaya yüz tuttuğu günümüzde teknolojinin imkanlarını kullanarak hasretleri gidermenin zor olmadığını düşündükçe zorlukların üstesinden gelinebileceğini düşünüyorum. Unutmayalım ki “Cennet Annelerimizin ayaklarının altındadır.” Sözünün gereğini yerine getirmek sevaptır.

Görüşmek dileğiyle saygı ve hürmetlerimle