MUTLU GÜMÜŞHANE

Kalkınma Bakanlığı’nın bölgesel kalkınma uzmanları, Türkiye’yi 26 bölgeye ayırarak bölge ve illerin “hoşnutsuzluk düzeyleri”ni ortaya çıkardı. Buna göre Türkiye'nin mutlu ve mutsuz illeri arasında Gümüşhane; Trabzon, Ordu, Giresun, Rize, Artvin, Kastamonu, Çankırı ve Sinop illeri kategorisinde gösteriliyor ve bu illerin geçen yıl mutsuz iller olduğu ancak bu yıl, “mutlu iller” arasına katıldığı belirtiliyor. Bununda nedenini, artan yatırımlar ve Karadeniz Otoyolu’na bağlıyor uzamanlar.
Karadeniz otoyolunun Gümüşhane’yi mutlu etmesi mümkün olabilir mi? Demek ki mutluluğumuz otoyola bağlı. Sahi Gümüşhane’yi mutlu eden bir otoyolu var mı?
Gümüşhane mutlu bir kent mi? Bence, Gümüşhane mutlu bir kent. Hangi açıdan bakarsak bakalım Gümüşhane mutlu bir kent. Hızlı ve yoğun bir kent değil. Göç vermesi dolayısıyla işsiz mutsuzlar yok denecek kadar az. Stressiz bir kent, stres yapılabilecek sorunlarımız yok.
Farklı bir pencereden baktığımızda da mutluluğumuzu engelleyecek bir durum yok. Sözgelimi şikayetsiz bir toplumuz. Mutluluğumuzu kıracak sorunları dert etmeyerek nasıl geldi ise öyle gider gözü ile bakıldığından olsa gerek, gerçekten mutlu insanlarız. Yıllardır, “harşitin” hali bizleri mutsuz kılmıyor mesela.

Trabzon’un yanıbaşımızdaki başdöndürücü kentleşmesinin bizleri hırslandırmaması, Gümüşhane’nin kasaba görüntüsünün bizleri ırgalamaması, belediye binasının neden yıkıldığının ve neden yine aynı yere, hiç ihtiyaç yokken yeniden belediye binasının yapılacak olmasını umursamamamız, ihtiyaç duyulan kent meydanı meselesini sorun etmememiz, içtiğimiz suyun nasıl bir su olduğunu düşünmememiz, caddelerinin, kaldırımlarının, havasının ne durumda olduğunu kendimize mesele etmememiz, bizlerin mutluluk kaynağıdır.

Elbette mutluluk görece bir kavramdır. Beni mutlu eden şey başkasını mutsuz edebilir. Genelde Türkiye özelde ise Gümüşhane de mutluluk tanımı daha çok ekonomik verilere dayalı zira. Güvenlik, iş ve aile şartları da bunda etkili. Güvenlik, iş ve aile şartlarına baktığımızda Gümüşhane mutlu bir kent. Buna mukabil Gümüşhane özelinde ki sorunlara karşı duyarsız, ilgisiz ve sorumsuz yaklaşımımız dolayısıyla da mutlu sayılırız.

Bana göre mutluluğun kaynağı iç dünyamızdır asıl. İnsanoğlu iç dünyasında kendini nasıl tanımlıyor buna bakmak lazım derim. Bir insan vicdanının sesini dinleyerek de mutlu olabilir yahut tüm iç ve dış dünyasında ki sorunlara duyarsız kalarak da mutlu olabilir. Bana öyle geliyor ki bizim mutluluk kaynağımız kent sorunlarını vurdumduymaz bir sorumlulukla karşılamamızdan geliyor.

Sonuç olarak şunu diyebilirim ki biz Gümüşhaneliler mutlu insanlarız. Gümüşhane’nin hiçbir sorunu bizim mutluluğumuzu elimizden alamaz. Ne kadar duyarsız yaşıyorsak o kadar mutlu oluyoruz.
Bizi hiçbir şey mutluluğumuzdan alıkoyamaz, 1960’lar döneminde yaşıyor olsak da. Mutsuz olacağımızı düşündüğümüz anda Trabzon, bizler için Zigana dağının ardında ki mutluluk oluveriyor.