ZOR GÜNLER

Adalet ve Milli Savunma Bakanlığı gibi onurlu görevleri layıkıyla yapan değerli Bakanımız Mahmut Oltan Sungurlu’nun o günleri anlatan muhteşem yazısını tüm Gümüşhaneli dostlarla paylaşmak istiyorum. O zor günler ancak bu kadar güzel dile getirilebilirdi. Rabbim bir daha bu aziz millete İstiklal Marşı yazdırmasın temennileriyle sizleri bu muhteşem yazıyı okumaya davet ediyorum.

15 Şubat Gümüşhane’nin düşman işgalinden kurtuluşunun yıldönümü olarak kabul edilmektedir. Hakiki kurtuluş tarihi ne olursa olsun 15 Şubat artık kurtuluş günüdür. Birinci Cihan Harbi’nde anayurt çeşitli istikametlerden taarruza maruz kalmış, bölgenin hissesine Rus işgali isabet etmiştir.

Soğuk bir kış günü Erzurum sükût etti. Erzurumlu şehri boşaltıp geri çekiliyordu. Hem de o soğuk kış günlerinde. Bembeyaz ovada terk edilen hayvanların feryadı dayanılır gibi değildi. Ya insanlar?

O yaz Kop, Bayburt, Kelkit, Şiran ve Torul düştü. Kelkit Çilhoroz, Çimen Dağları hattında ordumuz tutundu ve kışladı. Gümüşhane’nin Şiran ilçesi ve Kürtün esaret tatmadı. Erzincan Yedek Subay Talimgahı. Gümüşhaneli gençler kısa bir eğitimle kıtalara sevk edildi. Prof Dr Ali Fuat Başgil Gümüşhaneli gençlerin asker arkadaşı ve o da talimgahta.

İki yıl kadar bir zaman sonra Rus işgali bir Şubat ayında sona erer.
Bugünleri görüp yaşayanlar hala aramızdadır. Çok az kimsenin hayatta kaldığı o nesil tamamen yakında aramızdan ayrılacaklardır. Onların kıymetini bilelim. Bilgi ve görgülerini yazı, resim, ses ile tespit etmenin çarelerini arayalım. Ben o günlerden çok sonra doğdum. Kendimi bildiğim, konuşulanları değerlendirmeye başladığım zamanlar Rus işgali biteli en az 25-30 sene olmuştu. Ancak o neslin büyük kesimi hala sağ. Hatıralar hala sıcaktı. Göç edenler, edemeyenler, Ruslar, Rumlar ve Ermeniler. Onların şımarıklık ve küstahlıkları.

Rus işgali bir tarihtir. Adı muhacirliktir. “Muhacirlikten evvel, muhacirlikten sonra, muhacirlikte…” gibi. Muhacirlik ayrı bir olaydır. Onun meseleleri, zorlukları, hatıra ve eylemleri tespit  edilip yazılacak nice  kitaplara konu olur. Zor günlerdir o günler. Hürriyet, vatan, esaret, millet o günlerde çok daha iyi görülüp anlaşılan mevhumlardır.
Dinlediklerimden edindiğim bazı intibalarımı ifade etmeye çalışayım. Mutlak bütün Türkler, ancak bizim dinlediğimiz ile ve konumuz itibariyle Gümüşhaneliler; ihanet etmediler. İşgalci Rus’un, ekalliyet Rum ve Ermeni’nin karşısında esir, ancak şerefli, başı dik kaldılar. Tek bir hain işitilmedi. Esaretin sona ereceği hususundaki ümitlerini kaybetmediler. Göç edenler, muhacirler şerefle göç ettiler. Gittikleri yerlerde namus ve haysiyetleriyle yaşadı, birbirlerine destek olup, çalışıp geçimlerini sağladılar. İyi intiba bıraktılar.

Düşman çekildi. Gümüşhane’de kalanlar sevindi. Muhacir olanlar sevindi. Birbirlerine kavuştular. Her yer tarumar, elde avuçta bir şey yok. Ama Yüce Allah şerefiyle bugünlere tahammül etmiş olan Gümüşhaneliye ikramda bulundu. Koyunlar çift doğurdu, ekinler, meyveler tarifsiz ürün verdi. Gümüşhaneli Allah’ın bu lütfü ile teselli buldu, şükretti.

Tan yeri ağarırken düdük çaldı Aşkale,
Treni uğurladık orada güle güle,
Tesadüfen yetişti boş bir binek çabucak,
Güçlükle içebildik yolcu çayını ancak.

Diyerek yıllarca Kop Destanı’nı yazan babam Süleyman Faik Sungurlu ve onun neslinden, sizin, bizim bugünkü şerefli Gümüşhanelilerin şerefli atalarından, Türk’ün kahramanlık menkıbelerinin en güzel örneklerini, o acı tatlı fakat zor günlerin hatıralarını dinleyerek; milli guru ile büyümenin hazzına varmış olarak Türk ve millet kelimelerinin başımızı dik tutmasına yettiği ruhu, yeni nesillere görev ve sorumluluk duygusu içinde Gümüşhane’nin kurtuluşunu kutlar, o acı günlerin geri dönmemesi dileği ile bize bugünleri kazandıran şehit-gazi atalarımızı şükranla anarım. Ruhları şad olsun. 

Kaynak: http://www.gumushane.gen.tr/v2/zor-gunler-makale,457.html#ixzz2KwnqSsit
Follow us: @gumushane on Twitter | gumushane.gen.tr on Facebook