ÖRNEK GÜMÜŞHANELİ: İSMAİL AKÇAY

Başbakan Hasan Saka bir seçim dönemi memleketi Trabzon’da kahveleri geziyor. Kahvede konuşmasını tamamlamış tam çıkarken yaşlı bir dede; “Kusura kalma evladım bu sefer oyumu okuma yazma bilen birine vereceğim” der. Hasan Saka gülmüş ve; “Etme Hacı Dede. Ben koskoca Başbakanım. Okuma yazma bilmiyor muyum” deyince Hacı Dede lafı gediğine koymuş; “Haçan okuma yazma biliysin de neden mektuplarıma cevap vermeysin?” Hani derler ya; “Bir elinde on hüner var” diye. Bu Gümüşhane’nin büyük değerlerinden İsmail Akçay için kullanılabilecek en münasip sözdür. Kendisi ile Vakıfay çatısı altında birlikte çalışma fırsatı bulduğum İsmail Akçay Gümüşhane için büyük bir şans, aradığınızda bulabileceğiniz bir dost, el uzattığınızda elinizi herkesten önce tutabilecek bir arkadaş, herhangi bir derdinizde başınızı omzuna yaslayabileceğiniz bir sırdaş, memleket meselelerine son derece vakıf ve duyarlı bir yürek, Gümüşhane’mizin her türlü sosyo-kültürel ve ekonomik meselelerinde akıl danışabileceğiniz bir bilirkişi, muhteşem bir vizyon ve misyon sahibi, çevresindekilere sürekli pozitif enerji veren ve tebessümünü asla esirgemeyen bir gönül adamı. Doğduğu memleketi asla terk etmeyen, çamurlu ve tozlu toprağında, caddesinde bizimle birlikte yürüyüp ayakkabılarını eskiten, bizimle aynı havayı teneffüs edip aynı sudan içen ve bu şehirde birçok insana ekmek kaynağı olan bir değerli hemşerimiz. Belli zaman dilimlerinde birdenbire memlekete sevdası zuhur edenlerden ve birdenbire bu memleketi her ne hikmetse hatırlayanlardan değil. Çıkarsız ve riyasız bir kişi. “Gümüşhane’de en sevdiğiniz isim kimdir” diye bir anket hazırlansa öyle zannediyorum ki yediden yetmişe Mahmut Oltan Sungurlu isminin ardından büyük bir oranla İsmail Akçay ismi zirveye oturur. Buna da adım gibi eminim. Her siyasi dönemde varlığından yeni haberdar olduğumuz, o kadar iyi araştırmalarıma rağmen Gümüş Portreler adlı eserime dahi koyamadığımız ne değerlerimiz varmış da bizlerin haberi olmamış. Yazık bizlere. Benim her hemşerime aynı perspektiften bakabileceğimi; siyasi, mezhebi ve kültürel açıdan hiçbirini ayırt etmediğimi, edemeyeceğimi Gümüş Portreler adlı eserime bakarak görebilirsiniz. Ancak benim derdimle dertlenebilen, aradığımda iki adım ötemde hemen bulabileceğim, başım dara düştüğünde ilk yardımıma koşacağına inandığım ve bu şehri ilçeleri, köyleri ve beldeleri ile kucaklayacağına emin olduğum İsmail Akçay gibi bir değerimiz var. Bu değerlerimiz bulundukları alanlarda, ikamet ettikleri beldelerde çok büyük değer olduklarına inanımız tamdır. Onlara tıpkı Ahmet Gündoğdu misal bulundukları, ekmek kazandıkları ve ekmeklerini yedirdikleri beldelerde üstün başarılar diliyoruz. Onlarla dün gurur duyduğumuz gibi bugün de gurur duyuyoruz. Evet, İsmail Akçay. O sadece Gümüşhane Ticaret ve Sanayi Odası Başkanı değil. O her türlü STK ve derneğimizin onursal üyesi, saygın bir işadamı, örnek bir aile reisi, akıl danışılabilecek bir merkez, yediden yetmişe her Gümüşhanelinin “işte örnek bir Gümüşhaneli” diye parmakla gösterdiği bir şahsiyet. O Gümüşhanelilerin sesi ve kulağı, o Gümüşhanelilerin özü ve sözü, o Gümüşhane kimliğinin ta kendisi, o Gümüşhane, Gümüşhane o. Siyasi veya ticari, sosyal veya kültürel hangi alanda olursa olsun İsmail Akçay ismi Gümüşhane’de sarsılmaz bir markadır. Sırtını korkmadan dayayabileceğin bir limandır kendisi. Gecenin bir vakti kapsını tıklatmaktan çekinmeyeceğiniz, günün hangi saati olursa olsun telefon edebileceğiniz, hoşgörüsünden, nezaketinden, insanlığından, adamlığından yüzde yüz emin olabileceğiniz bir şahsiyettir. Yukarıda anekdottaki misal okuma yazma bildiğine inandığımız bir değerimizdir. Yolu ve izi açık olsun. Allah utandırmasın.