(II) BU DA GEÇSİN MUTLU OLACAĞIZ

“ Belki yalan söylemiyoruz ama doğruyu da söylemiyoruz kendimize. ”

Söyleyemiyoruz. Ne kadar istesek de. Ne kadar cebelleşsek de hayatla, yine de vazgeçtiğimiz başkası olmuyor. Bu yüzden güzel şeyler duymak istiyoruz. Tüm bu olanlardan, savaşlardan, asgari ücretlerden, kaderi boynuna bağlanmış tek girişlik sınavlardan, patronlardan, reklamlardan.. kısaca kendimizden götürdüklerimizden uzaklaştıracak hangi cümle varsa onu duymak istiyoruz. Ve bu sorunların adı nerede geçmiyorsa oranın fotoğraflarına uzun uzun bakıyoruz, ardından derin bir iç çekiyoruz. Belki güzel günler hatırına…

            Bir hayalin daha çentiğini atıyoruz zihnimizdeki bitmek bilmeyen duvarlara. Olması gerekenler şimdi değil de ilerde bir gün ama bir gün olacak diye ümitvar oluyoruz. Şu sınav bir geçsin, şu üniversite bir bitsin, çocuklar bir evlensin, çocuklar, torunlar bir yere kapat atsın, evet şu kaldı, o da olsun bitecek bu sıkıntılar, deyip geçiştiriyoruz her bir günü. Bugün değil, ama yarın her şey düzelecek. Ama bir dakika! Bir şeyi unutuyoruz, dün geçti-yarın da daha gelmedi. Yalnızca şu an yaşıyoruz ve bu hep böyle olacak.

            Biraz sonra yeniden yeni kararlar alıp bazı şeylerin düzelmesini yarına bırakacağız. Peki ama burada sorun nedir, diye soracak olursak:

Sorun, bu kez her şeyi-herkesi bir kenara bırakarak yanlış olanı bir de kendimizde aramaya cesaret edememek. Eğer iyi ve kötü karşıtlığında koltukları kapma yarışına gireceksek, iyi’yi hile ya da laf dalaşıyla hemen -ben kapayım- hırsıyla kötüyü karşıdakine hapsetmek. Bu sayede birileri kötüyse ben de iyiyim, kolaycılığı ve aldatıcılığına kaçmak. Sorun kısaca bu.

Nasıl kurtulabilirizin üzerine düşünmeye karar verirsek-ver(e)bilirsek, o vakit de koltuk derdine düşmeden, iyi görünmeye çalışarak değil de iyi-doğru-güzel’in peşinden koşmak gibi asil bir mesele sahibi olmaya çalışarak yarını değil de bugünü yaşamaya başlayabiliriz.

            O halde kendimize yalan söylemekten vazgeçip doğruyu söyleyelim.

İyi olmak mı, yoksa iyi görünmek mi istiyoruz?