Halil Köprülü: 60 Yıllık Emektar Sandığıyla Harçlık Veremeyen Babası Üzülmesin Diye Çalışıyor

arçlık veremeyen babası üzülmesin diye 8 yaşında ayakkabı boyamaya başlayan Halil Köprülü(68), 60 yıl önce başladığı mesleğini yine 60 yıllık emektar sandığıyla sürdürüyor.

Harçlık veremeyen babası üzülmesin diye 8 yaşında ayakkabı boyamaya başlayan Halil Köprülü(68), 60 yıl önce başladığı mesleğini yine 60 yıllık emektar sandığıyla sürdürüyor.

Gümüşhane İl Merkezinde ayakkabı boyacılığı yapan Köprülü, sırf babası üzülmesin diye 8 yaşında başladığı ayakkabı boyacılığını 60 yıldır sürdürüyor. Emektar sandığıyla yıllara meydan okuyan Köprülü, istisnasız her gün sabırla müşteri beklerken yarım asrı aşan süredir geçimini bu şekilde sağlıyor.

60 yıl boyunca ayakkabı boyacılığı ile kimseye muhtaç olmadan evini geçindirdiğini, 4 çocuğunu okuttuğunu kaydeden Köprülü, zorluklarla geçen 68 yıllık hikâyesini Gümüşkoza’ya anlattı.

“Babam Üzülmesin Diye…”

Henüz sekiz yaşındayken okul masraflarını karşılamak adına boyacı olmaya karar verdiğini belirten Köprülü  “Fakir bir ailenin çocuğuydum. Babam köyden şehre göç etmiş, belediyeye girip taş kırım işleriyle uğraşıyordu. Okula başladığım yıllarda babamdan para istediğimde veremediği için çok üzülüyordu. Babamın üzülmesine dayanamıyordum. O dönem okul masraflarımı çıkarmak için boyacılık yapmaya karar verdim. Bunun üzerine babam bana ahşaptan bir boya sandığı yaptırdı. Boyacılık mesleğini iyice öğrenip para kazanmaya başladıktan sonra Erzurumlu Naci adında bir boyacının sandığını 25 liraya satın aldım. Çocukluk yıllarımda ayakkabı boyacısı olarak zamanımın çoğunu hep Atatürk Parkında geçiriyordum. Yaşım ilerledikçe farklı işlerde çalışmaya başladım ama bu mesleği sevdiğimden dolayı hiçbir zaman terk etmedim ve ek iş olarak yapmaya devam ettim” dedi.

“Memurken de Gizlice Ayakkabı Doyuyordum”

Ek iş yapmanın yasak olduğu memurluk hayatındaki o yıllarda boyacılık mesleğini gizli olarak yürüttüğünü dile getiren Köprülü;  “Askerlik görevimi yaptıktan sonra dönüşte ORKÖY’de mutemet olarak göreve başladım. 25 yıl çalıştıktan sonra devlet memurluğundan emekli oldum. O zamanlar memurlukta ek iş yapmak yasaktı. Fakat ben yine de bu mesleği gizlice ara ara yapmaya çalışıyordum. Emekli olduktan sonra emeklilik maaşım artık ailemi geçindirmeye yetmiyordu. Eşim ve dört çocuğum vardı. Aç kalmamak ve ekmeğimizi kazanmak adına bu mesleğe artık iki elle sarılmaya karar verdim. Ayakkabı boyacılığının yanı sıra bazen davulcu olarak düğünlere de gidiyordum. Bu şekilde para kazanarak ailemi geçindirmeye çalıştım. Çocuklarım büyüyüp evlendiler.  Artık eşimle beraber yalnızca bir evde kiracı olarak yaşamaya devam ediyorum ve sağlığım el verdiği sürece inşallah bu mesleği sürdürmeye devam edeceğim” diye konuştu.