KADER ve ŞİRAN

İnsanın hayatta başına gelebilecekleri kadere bağlıdır. Ancak Allah (C. C.) insana irade vermiştir. Hani derler ya “sen hep güzel amelle dilekte bulun bakarsın bir gün dilek kapıların açılır ve dileklerin kabul olur” yani tutar. İşte benim yaşamımda böyle birkaç olay var ki, düşünüyorum da o anlar için dilek kapılarım açık olduğuna inanıyorum. Henüz daha ilkokula giderken Karşıyaka’dan Kızılay’a her gidişimde önünden geçmekte olduğum Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesine bakarken (Üzerime düşen mahzunlukla) içimden orada okuyabilmeyi hep dua etmiş dileklerde bulunmuş ve hayaller kurmuştum. 1978’li yıllarda Samsun Atakum Endüstri Meslek’te okurken ev arkadaşımla Şiran Belediyesinde çalışabilmeyi diler ve hayal ederdik. Ve ne kadar içten dilemişim ki, yıllar sonra Allah (C. C.) yaptığım dua ve dileklerimi kabul buyurmuş önce Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi okumayı sonra Şiran Belediyesinde çalışmayı nasip etti. Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesinden mezun olduktan sonra sekiz yıl Şiran Belediyesi fen işlerini yürütmeye çalıştım. Bu anlamda elimden geldiğince, aklımın ve gücümün yettiğince Şiran’ın gelişmesi için mücadele ettim. Ve en önemlisi kimseyi kırmamak için büyük bir gayret gösterdim. Belediye ile ilişkide olan tüm ilçe esnafına aynı derecede davranmaya ve mümkün olduğunca adaletli olmaya özen gösterdim. Ne var ki bende, kemik ve etten yaratılmış bir varlık olarak hatalarım olmuştur mutlaka. Ancak şunu tüm kalbimle söylemek isterim ki, bilerek veya isteyerek hiçbir kimsenin kalbini kırmadım ve kırmamaya özen gösterdim. Bilmeyerek veya istemeyerekte olsa böyle bir hatam olmuş veya yapmışsam herkesten özür diliyorum. Belediye çalışmalarımın yanı sıra 3 yıl dışarıdan lise ve imam hatip de derslere girdim. Yani 3 yıl öğretmenlik yapma imkânı buldum. Şiran’da çalışmama ve öğretmenlik yapmama vesile olan herkese canı gönülden teşekkür ediyorum. Aslında bu durum benim için anlatılmaz güzel bir duygu. Bu yüzden Şiran’ı hep özlüyorum ve özleyeceğim. Onun içindir ki, Şiran benim hep gönül sevdamdır. Şiran’a yapılan her güzellikle mutlu, Şiran’a karşı yapılan her hatada da mutsuz olmaktayım. Şiran’da kurduğum güzel dostluklar ve Şiran sevdası benimde daha öncelerinden hayal ettiğim, başkaları için belki bir macera gibi algılanan belediye başkanlığına adayı oldum. Belki biraz erken alınmış bir karardı. Ama adaylık süreci içinde geç kalınmış bir karardı. Ama öyle olaylar gelişti ki, müflis tüccar durumuna düştüm ve düşürüldüm. Kimse sahtekâr, dolandırıcı demedi, diyemedi. Beklide adaylık sürecinde geç kalmışlığın getirdiği olumsuzlukların neticesi gereği sözlerimiz çokta itibar görmedi maalesef. Bundan dolayı pişman mıyım? Asla pişman değilim. Ve kimseye ne kırgınlığım var ne de alınganlığım. O günün şartlarında olaylara bakışın böyle olması daha muhtemeldi. Çünkü sonuçta insanlar o an gördükleriyle hareket etmek durumunda kaldılar. Hal böyle olunca da olayları kendi dönem ve mecrasında değerlendirmek daha uygun olacaktır. Bir diğer taraftan siyasetin yalanlar üzerine kurgulanmış olması insanları yanıltmıştır. Siyasetin, üzerine kurgulandığı “yalan rüzgârlarına” karşı o an, siyasetin içinde olan biri olarak, mücadele etmeye çalıştım. Bu mücadelede yanımda olması gerekenler maalesef menfaatlerinin gereğini yapmak durumun da kaldılar. Etik olarak elbette yanlıştı. Ama dediğim gibi o günün meydana getirdiği şartlar beklide böyle olmasını olası kılmıştı. Dolayısıyla onlara da diyeceğim bir şey yoktur. Çünkü şimdi kendileri o günün şartlarındaki olaylara karşı mücadele etmek yerine farklı mecralarda olmanın acı gerçeği ile bu gün karşı karşıya kalmışlardır. Ve şimdi o acı gerçeğin bedeliyle yüzyüzedirler. Ve artık bir şeyler söylenmesine de gerek yoktur. Siyasetin yalan rüzgârına kapılan adaylar oy uğruna her şey mubahtır deyip tüm olumsuzlukları sergilediler. Sonuç ortada. Tabi burada insanların kişi bazında kaybetmesi benim için hiç de önemli değil. Zaten ben o tarafla hiç ilgilenmiyorum. Önemli olan Şiran’ın dolayısıyla tüm Şiranlıların kaybetmesine üzülüyorum. Şuan nüfusunun en az 20 – 25 bin civarında olması gerekirken 5 – 6 bin civarında olması gerçekten çok üzücü değil mi? Sizce de?… Buna siyasi dolandırıcılık demeye dilim varmıyor ama gerçek böyle. Bir “ben” uğruna bir memleketin geleceğini heba etmek dolayısıyla insanları bilerek aldatmak ve ben egoizmi ile insanların duygularını, hayallerini yok etmek. Sizce ne kadar doğrudur? Bu sizce de “siyasi bir düzenbazlık” değimlidir? Bunun da bir vebali vardır ve olacaktır elbette. Aday olduğum da bunu anlatmaya çalıştım. Bu konuda bir kitapçık hazırlayıp sunmaya çalıştım. Ne var ki, kimse okumaya bile tenezzül etmedi. Oysaki orada Şiran için güzel projeler anlatılıyordu. Şimdi birileri çıkmış ben şunu yaptım, ben bunu yaptım. Amiyane tabirle harbiden üzülüyorum. Neler yapmış bir bakalım; tarihi çarpıtarak Bayrak Tepe’nin tüm görüntüsünü kapatan tersine dikilmiş bir kazık ki, oraya yapılan harcama (600 bin lira) ile memlekete daha güzel bir yatırım gerçekleştirilebilinirdi. Ve yanına 2 katlı bir bina, kilim atölyesi birde altyapı çalışmaları. Ha bir de, memlekette en olmayacak bir yere hastane yaptırılması. (Hafriyatı için yapılan masrafla iki hastane daha yapılabilinirdi.) Yapılan çalışmalardan altyapı belediyenin en asli görevi. Ee o zaman geriye kalanlarda tamamen kazık. Pardon kilim atölyesi hariç tutarsak tersine dikilmiş kazık ve hastane yeri için yapılan masrafların yatırıma dönüştürülmüş olması daha mantıklı değimli ki? Böyle bir durumda, ortalarda ben çok işler başardım diye böbürlenerek gezilir mi? Bir diğer taraftan abinin yaptığı yerde imar 6 kat ama hemen yanı başındaki yerlerde 3 kat. Bu kimin tasarrufu? Ya canım imar planını çizen üzerine öyle yazmış… Sanırım kendi kendini kandırıyor. Eğer bir hata varsa neden düzeltmiyorsun? Neden korkuyorsun? Yoksa abine rakip müteahhitler mi çıkar sonra? Yerel seçimlere bir yıl kalmış, “galiba” aday olabileceğini ifade ederek özgüvenini yitirdiğini deklare etmektedir. Ben söylemiyorum. Sayın Başkanın kendi ifadesi. Özgüvenini yitiren biri, sizce ne kadar başarılıdır veya ne kadar başarılı olabilir?