İNSAN

İNSAN, KALBİ VE DİLİNDEN İBARET

Kalp, dilden nasıl konuşmasını isterse dil de ona göre tercüman olur, biliyorum. Buna rağmen susanlardan olmayı daha doğru buluyorum.

Eskiler ‘üslup-u beyan, aynıyla insan ‘derlerdi. İnsanın konuşması, karakteri ve iç dünyası adına önemli ipuçları verir. Kalpte hikmet varsa üslup hâkimine olur, kalpte zulmet varsa üslup çirkin, kırıcı ve itici…

Kalbini temiz tutamayanların dili nezih olmaz…

Her bir canlının güzelliği, kalbi ve dilinin işareti hayatı güzel anlama sebeplerindendir. İşareti doğru bilmek ve iyi kullanmak gerekir.

Öz, doğru olmayınca, söz de doğru olmaz. Kalp dilinin aynası olduğu gibi dilin de aydınlığa çıkaran mucizesi vardır.

Neyleyim dil güzelliğini,

Eylerim kalpteki doğruluğu, içtenliği…

İnsan, dinlemekle, düşünmekle akıllanır. Konuşmakla pişman olur. Biraz da yıpranır, kimi zaman da doğruyu anlamak için törpülenir içtenliğine gizlenir. İnsan nasıl kalbini güzelliğinden ibaret ise, toprağa işlenen her bir çiçek de hava, su ve güneş’ten ibarettir. Bunların birinin eksikliği bütün güzel olanı yok etmeye yetecektir. Her bir canlı, bir takım şeylerden ibarettir. Hayatta kalabilmek için bunlara ihtiyacı vardır. Tıpkı bizim de olduğumuz gibi. Ben en çok ilmin, insanın, doğru ve ahlaklı olanını severim. Çünkü insan diline, kalbine nasıl bakarsa o denli anlam kazanır, doğruluğu ispatlanır. Ağızdan çıkan her bir kelime, kalbimizi körleştirebilir ya da zenginleştir. Her harfi, kelimeyi, düşünceyi iki kez düşünerek konuşalım. Farkında olmadan yaptığımız yanlışlar uçuruma itebilir.