ÇİRKİN YOKSA GÜZEL DE YOKTUR

Asıl ve değerli sonuçlar yani hayatı biraz daha değerli ve yaşanabilir kılan şeyler bu mesele sahibi olmanın bir nimeti.

Başta derdin yüzü çirkindir. Tamam kabul. Aksini söylemek tevazu gereği bile olsa yine de bunu tüm açıklığıyla ortaya sermek ve kabul etmek gerek. Çünkü güzellik nötr-orta bir durumdan hasıl olmuyor. Çirkin yoksa güzel de yoktur. Bunu böyle bilmek bizi çirkine haksızlık etmekten alıkoyabilir.

Meseleyi meselemiz haline getirmek ise, ancak derde(çirkin gözükene) tahammül ve hüsn ile bakmaktan geçiyor.

Vermek değil de almak-üretmek değil de tüketmek-ve en acısı sevmek değil de bir saplantı olarak sevilmek isteminin bencilliği derde nasıl hüsn ile bakabilmeye izin verir ki! Tüm bu iştahın azmanlığına delalet eden sebepler neticesinde varlığımızı anlamak konusunda hep eksik kalıyoruz. Çünkü güzelliğin tasavvurunun ancak zıddını anlamaktan geçtiğini kabullenemiyoruz. Böyle devam edersek kabullenemeyeceğiz de.

Hepimiz iyi bir hayat geçirmek ve neticesinde ise ödüllendirilmek istiyoruz ancak her ödülün bir katlanma faaliyeti sonrasında olduğunu hatırladığımızda ise kaçamak cevaplarla ve faaliyetlerle günümüz insanının trajik durumunda olduğu gibi hazıra konma isteğiyle rahatımızdan feragat etmeyi reddediyoruz.

Biraz eskiyi anlatanlara kulak verirsek orada görürüz ki hiç kimse rahat yataklarından bahsetmez. Her daim bir meselenin-bir derdin sancısının o hakiki sızılarından bahsederler. Bahsederken de gözlerinin içine bakarsanız yaşamak için bir neden bulacağınız nadir anlardan birine rastlayabilirsiniz.

(Gelecek hafta buradan devam edilecektir.)