GÖNLÜMDEKİ KELEBEK

GÖNLÜMDEKİ KELEBEK

Uzar gider düşlerim ötelere,
Arkamdan koşar adımlarım.
Al, bu ulu yükü sar yüreğine,
Güldeki dikeni bile özlerim.


İlkbahar geldiğinde kırları süsleyen,her biri ayrı güzellikteki ince, narin, nazenin kelebekleri hepiniz bilirsiniz.. Hayallerimizin süsü, baharın müjdecisidirler. Büyük -küçük herkes onları çok sever, hele çocuklar... Hepimiz kırlarda uçuşan kelebeklerin peşine düşüp, derin hülyalara dalmışızdır. Biz kovalar, onlar uçmaya-kaçmaya çalışırlar o nazik yapılarıyla. Avucumuzu biraz açsak uçar, biraz kapasak ezilip -gider..İnanıyorum ki hepimizin gönlünde kelebekler için bir yer vardır.


Onları hep süslü giysiler içinde, hep ipek kanatlarla uçuşurken gördüğümüzde sevdiğimizi onlara benzetir, zarar vermekten kaçınırız. Onlar ise sessizce çiçekten çiçeğe dolaşırlar, kısacık ömürleri süresince. Sadece kırların süsü olduğunu düşünürüz ama tabiatın onlara verdiği görevler de çok önemlidir. Bizlere eşsiz güzellikler sunup, çiçekten çiçeğe gezerken çiçek tozlarını bir yerden alıp gidebilecekleri başka yerlere kadar taşıyarak, insanlığa sundukları çabaları vardır, canlılığın devamına yönelik.



Üç günlük ömürlerine ömür katmayı düşünmüşler midir acaba?.Durmadan çiçekten çiçeğe koşuşturmalarının telaşı yoksa zamanın azlığından mıdır?.Hergün biraz zedelenen kanatlarıyla hayatta kalmaya çalışırlar. Hırçın esen rüzgarlar,hızlı yağan yağmurlar onları bir anda alır,götürür.Bilinmez,dönülmez diyarlara..Bazen bir papatyanın incecik sapında, bazen bir çalı dibinde hayata tutunmaya çalıştığını görürüz, aynen bizler gibi. Bizler de öyle değil miyiz? Bazı kişiler vardır, kendilerine güvenleri tamdır ve bulundukları ortama güç verirler. Kendine güveni olmayan kişiler ise bulundukları ortamdan aldıkları gücü kullanırlar. Bulundukları ortama güç katanlar kalıcıdır, kolay kolay yıkılmazlar, diğerleri ise silinip, giderler.



Çocuklarımıza da daha ilk yıllardan başlayarak kendine güvenmeyi ve çevresine güven vermeyi öğretmeliyiz. Yeri geldiğinde cesaretlendirmeli, takdir etmeli, yeri geldiğinde ise tehlikeler konusunda uyarıcı olmalıyız. Modern çağ kendine yeten insanların kurduğu bir dünya olmayıp hedefini büyük tutan sorumluluk sahibi insanların liderliğinde kurulmuş girişime dayalı bir dünya… Hedefi günlük olanların, yarına bırakacağı tek şey bugündür. Oysa bizim yarınlara ihtiyacımız var. Yarınlar ise ancak devrim yaratacak girişimci liderlerin elindedir. Eğitim bu anlamda devreye girmeli ve topluma bağımlı toplumun sırtından geçinen bireyi çalışan, üreten bir yapıya dönüştürmeli. Küresel dünyanın çarkına uymuş ve tüketim toplumunun bireyi olmada bir sakınca görmeyen insan yığınları yerine, israftan ve tembellikten bir veremli gibi kaçan çalışan üreten ve emeğin teriyle alnını silen erdemliler toplumuna dönüşmedikçe o toplumun eğitim- öğretim faaliyetlerinde istenilen başarıyı elde etmesi mümkün değildir.



Tıpkı kelebekler gibi... Çocuk-genç- yaşlı- güçlü- güçsüz hepimizin hayatta yapabileceğimiz şeyler vardır. Yeter ki kendimizi, yeteneklerimizi iyi tanıyalım, kendimize gücümüze güvenelim.


Günlerimizin kelebekler kadar hür, kelebekler gibi zarif olması dileğiyle....