18 MART ÇANAKKALE ZAFERİNİ ANLAMAK

Çanakkale’ye ilk gittiğimde uzun süre ağladığımı hatırlıyorum her mezara baktığımda yaşadığım hüzün tarif edilemezdi. Ülkemizde bugünlerde şucusun bucusunların tavrının aksine Anadolunun en uzak bağrından doğusundan güney doğusuna karadenizinden en batısına kadar yaşları 15 ila 30 arasında binlerce yiğit  tek amaç uğruna gelmiş şehit düşmüş, tertemiz mezarına uzanmış yatıyordu. Kendime defalarca sordum ya sen olsaydın geride anneni babanı eşini sevdiğini çocuklarını bırakır hiç bilmediğin diyarlara bir çok gidenin dönmediği dönenlerinse yarı eksik döndüğü bir cepheye bir ateşe gider miydin yakar mıydın kendini dedim. Eminim bu soruyu sizde kendinize soruyorsunuzdur benim cevabım evet olurdu. Zira Türküz hamdolsun, Müslümanız biz dünya malına biat etmek için yaratılmadık atalarımız dünyayı töreleri ile ahlakları şerefleri namusları ile yönettiler ve bize kalan en büyük mirasta buydu işte bu savaşta bunun mücadelesi verildi.

Olaya dönecek olursak son teknoloji ile donanımlı, Birleşik İtilaf (İngiliz, Fransız, Avusturalya Anzakları sömürgelerinden topladıkları askerler) zırhlı donanmaları  I. Dünya Savaşı’nı kazanmak  için  gemileriyle  Çanakkale Boğazını geçip İstanbul’u alarak  insanlarımızı vatanımızı  sömürmek isteği ile harekete geçmiş belli noktaları yoğun top atışına tutmuşlardır. Fakat ilerleyen süreçte Nusret Mayın gemisinin boğaza döşediği mayınlara takılan donanma ağır kayıplar vererek geri çekilmiştir. Birleşik Kuvvetler sonrasında kara harekatı kararı almışlardır. Askerimiz kısıtlı imkanlara açlığa hastalığa rağmen kanının son demine kadar mücadele etmiştir.

Savaş sırasında Dönem  İngiliz harp bakanı Churchill zaferden son derece emin ifadelerinden sonra birazdan okuyacağınız sözleri ile de savaşlarının karakterini yansıtmışlardır 'Savaş hukukuna göre zehirli gaz kullanmak yasaktır; biliyorum. Amma zehirli gazı insanlara karşı kullanmak yasaktır! Türkler Müslüman’dır. Dolayısıyla da insan sayılmaz hiçbiri! Yani, Türklere karşı rahatça zehirli gaz kullanabiliriz!” demiştir bizim askerimiz ise Almanların telkinlerine rağmen savaşmanın da bir ahlakı olduğunu bunun katliam cinayet olduğunu hak katında hesabını veremeyeceklerını belirterek reddetmişlerdir.

Ordumuz Şavaşta 300 bine yakın şehit verirken bir o kadar da düşman kaybı olmuş yaklaşık 500 bin insan hayatını kaybetmiştir. Çanakkale Savaşı, Türk evlatlarının inançla, imanla; kol kola, göğüs göğse sergiledikleri bir var oluş mücadelesi olmuştur. Burada askeriyle subayıyla toplumumuz çok parlak bir sınav vermiştir. Bu zafer, milletimizin, iman ve azminin, metanet ve gücünün açık bir göstergesidir.

Çanakkale, esaretle yaşamak yerine onurla ölmeyi tercih edenlerin savaşıdır. Çanakkale, dualarla atılan her adımda inancın ispatı, bağımsızlık sevdasının yaşanmış gerçekliğidir. Çanakkale, genç, yaşlı; kadın, erkek el ele kenetlenen bir milletin var oluş mücadelesinin kıvılcımı olmuştur. Bu anlayışla Çanakkale’de canını vermiş, kanını akıtmış her kahraman Türk askeri bütün dünyanın önünde saygıyla eğildiği takdire şayan bir mertebeye ulaşmış, şahadet şerbetini gözünü kırpmadan içmeye ant içmiştir. Ben zaferin  99. Yılında bu uğurda şehit olmuş tüm askerlerimizi rahmetle anarken yazımı  M.Kemalin Bomba sırtı anısı ile tamamlamak istiyorum…

Atatürk: 

" Karşılıklı siperler arasındaki mesafe 8 m. Yani ölüm muhakkak. Birinci siperlerin hiç biri kurtulmamacasına kâmilen düşüyor. İkincidekiler onların üzerine gidiyor. Fakat ne kadar gıpta edilecek itidal ve tevekkülle biliyor musunuz? Öleni görüyor, üç dakikaya kadar öleceğini biliyor, en ufak bir korku göstermiyor. Sarsılmak yok. Okumak bilenler ellerinde Kur'an-ı Kerim cennete girmeye hazırlanıyorlar. Bilmeyenler kelime-i şahadet getirerek yürüyorlar. Bu, Türk askerindeki ruh kuvvetini gösteren hayret ve tebrik edilecek bir örnektir.

Emin olmalısınız ki, işte bize Çanakkale Muharebeleri'ni kazandıran bu yüksek ruhtur."